Het is een feit, mensen hebben dromen. Of ze realistisch zijn, laat ik in het midden. Belangrijkste is dat er al dromen zijn. Vervolgens vergt het de nodige portie moed en geluk om deze waar te maken. Dat geluk kan je soms wel een handje helpen. Neem de tijd en doe het nodige zoek- en vraagwerk en je dromen komen telkens een stap dichter bij.
Ik heb veel dromen. Ze houden me alert en pushen me om verder te gaan dan wat ik denk dat kan. Bovendien heb ik van mijn moeder de goede (allé, dat denk ik toch) eigenschap geërfd dat ik graag bij mensen ben. Hoe ze er uit zien, van waar ze komen, ken trek het me niet aan. Het is hun verhaal dat me boeit.
Trots mag ik ook zeggen dat er slechts 1 persoon in mijn leven is die ik het niet meer waardig acht om een goedendag te krijgen. Dit is mijn ex-chef op mijn bijna ex-werk en hij is er volledig zelf de oorzaak van. Soit, dat is een verhaal dat het vertellen niet waard is. Maar verder ken ik veel boeiende mensen. Deze spontane contacten en mensen hebben me al dikwijls op de juiste rail gezet om mijn dromen waar te maken.
Wat zijn mijn dromen dan? Ik heb getracht de belangrijkste op te lijsten:
* marathon van New York en Berlijn lopen
* La Bouillonante lopen (50K)
* met mijn man en onze MTB fietsen in één of ander leuk land
* met mijn volledige gezin een advonturenvakantie doen
* Costa Rica doorkruisen en Maria terug zien
* Australië ontdekken
De meeste zijn realistisch toch? Of toch iets of wat haalbaar. Eéntje kan ik al op mijn kalender zetten van 2012, nl. een adventure vakantie met mijn gezin. Chris is op een Belgische site terecht gekomen die dit in Spanje doet op maat van sportieve families. Ik heb de leuke opdracht gekregen om het in orde te brengen. We kiezen voor de locatie in Escalona. Hopelijk past er een week in de verlofplanning op mijn nieuw werk.
Een andere vraag die ik me stel is: Hoe ver kan je gaan om je droom te verwezenlijken? Zo wil ik al 2 jaar mee doen aan die Bouillonante. Telkens was er wel één of ander familiefeest die roet in het eten gooide. Alsook voor de editie van 2012. Mijn broer zijn dochter doet toch wel niet haar plechtige communie zeker op die dag. Ik hou van mijn broer en schoonzus. Ze hebben schatten van kinderen. Maar mijn hart bloeit. Ik ga er een ganse dag zitten aan denken dat ik alweer de Bouillonante heb mislopen.
Dromen brengen dus ook wel dillemma's met zich mee...WAT MOET IK DOEN?
Ik heb veel dromen. Ze houden me alert en pushen me om verder te gaan dan wat ik denk dat kan. Bovendien heb ik van mijn moeder de goede (allé, dat denk ik toch) eigenschap geërfd dat ik graag bij mensen ben. Hoe ze er uit zien, van waar ze komen, ken trek het me niet aan. Het is hun verhaal dat me boeit.
Trots mag ik ook zeggen dat er slechts 1 persoon in mijn leven is die ik het niet meer waardig acht om een goedendag te krijgen. Dit is mijn ex-chef op mijn bijna ex-werk en hij is er volledig zelf de oorzaak van. Soit, dat is een verhaal dat het vertellen niet waard is. Maar verder ken ik veel boeiende mensen. Deze spontane contacten en mensen hebben me al dikwijls op de juiste rail gezet om mijn dromen waar te maken.
Wat zijn mijn dromen dan? Ik heb getracht de belangrijkste op te lijsten:
* marathon van New York en Berlijn lopen
* La Bouillonante lopen (50K)
* met mijn man en onze MTB fietsen in één of ander leuk land
* met mijn volledige gezin een advonturenvakantie doen
* Costa Rica doorkruisen en Maria terug zien
* Australië ontdekken
De meeste zijn realistisch toch? Of toch iets of wat haalbaar. Eéntje kan ik al op mijn kalender zetten van 2012, nl. een adventure vakantie met mijn gezin. Chris is op een Belgische site terecht gekomen die dit in Spanje doet op maat van sportieve families. Ik heb de leuke opdracht gekregen om het in orde te brengen. We kiezen voor de locatie in Escalona. Hopelijk past er een week in de verlofplanning op mijn nieuw werk.
Een andere vraag die ik me stel is: Hoe ver kan je gaan om je droom te verwezenlijken? Zo wil ik al 2 jaar mee doen aan die Bouillonante. Telkens was er wel één of ander familiefeest die roet in het eten gooide. Alsook voor de editie van 2012. Mijn broer zijn dochter doet toch wel niet haar plechtige communie zeker op die dag. Ik hou van mijn broer en schoonzus. Ze hebben schatten van kinderen. Maar mijn hart bloeit. Ik ga er een ganse dag zitten aan denken dat ik alweer de Bouillonante heb mislopen.
Dromen brengen dus ook wel dillemma's met zich mee...WAT MOET IK DOEN?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten